Dat je leeft van de bijstand of dat je ondanks je baan moeite hebt om de eindjes aan elkaar te knopen, is iets waar veel mensen het liever niet over hebben. Geerte van Hoek (55) leeft van de bijstand. “Ik heb veel schaamte gekend. Mensen zeggen: het is je eigen schuld.”
Vandaag presenteerde de Sociaal-Economische Raad (SER) het advies ‘Opgroeien zonder armoede’. Zo’n 8 tot 12 procent van de kinderen groeit volgens dit rapport op in een gezin dat te maken heeft met geldnood. Dat zijn zo’n 378.000 kinderen.
ZIE OOK: Veel kinderen zijn arm, terwijl ouders gewoon werk hebben
De SER wil dat het nieuwe kabinet in samenwerking met gemeenten het aantal arme kinderen omlaag brengt. Daarnaast is het volgens de adviseurs belangrijk dat meer ouders de bestaande regelingen weten te vinden. Nu bereiken de regelingen de doelgroep niet altijd. Onder meer omdat het moeilijk is ze aan te vragen, maar ook door schaamte over de situatie.
Slechte reputatie
Dat herkent ervaringdeskundige Geerte van Hoek (foto rechts).
“Om voor hulp in aanmerking te komen, moet je allerlei documenten overleggen. Afschriften van banken, belastingaanslagen, bonnetjes. Dat is erg confronterend. Daarnaast hebben mensen met weinig geld vaak een slechte reputatie. Ze hebben het imago lui te zijn.”
Volgens Geerte komt het geregeld voor dat mensen achter het loket van hulpinstanties erg argwanend zijn naar mensen die in armoede leven. “Vaak denken mensen dat je er zelf voor kiest om een uitkering te hebben of we worden labbekakken genoemd. Terwijl velen hun baan kwijtraken door bijvoorbeeld ziekte, maar dat zie je niet altijd aan de buitenkant.”
Voelt als falen
Zelf raakte Geerte twintig jaar geleden haar baan als administratief medewerker kwijt, omdat ze kampt met een depressieve stoornis. “Inmiddels kan ik beter met mijn ziekte leven, maar het gaat niet over.” Ineens moest ze het op haar 35ste van de bijstand zien te rooien, terwijl ze ook in haar eentje de zorg droeg over haar inmiddels 21-jarige dochter. “Het was ongelooflijk pijnlijk. Je hebt het gevoel dat je gefaald hebt en wilt zelf voor je kind kunnen zorgen.”
Aanvankelijk had de alleenstaande moeder veel moeite om erover te praten met haar familie en vrienden. “Maar gaandeweg heb ik geleerd dat het belangrijk is open over je situatie te zijn, alleen dan kunnen mensen het begrijpen en je helpen. Niet iedereen had er meteen begrip voor, maar inmiddels hebben de meesten dat wel. Daar moet tijd overheen gaan.”
Duurzaamheid
Geerte runt nu in Den Bosch Doorgeefwinkel West, als vrijwilliger. Mensen kunnen hier spullen brengen die zij zelf niet meer willen hebben en andere spullen ophalen. “We richten ons op duurzaamheid in plaats van armoede, op die manier is de winkel voor iedereen en is het taboe kleiner om naar binnen te lopen. Voor mensen die in armoede leven, hebben we een speciaal aanbod. Op maandagochtend mogen zij bijvoorbeeld gratis keukengerei ophalen, terwijl anderen daarvoor een bijdrage moeten betalen.”
De Bosschenaar vindt het fijn dat ze met haar werk als vrijwilliger anderen kan helpen, tegelijkertijd helpt het haar zelf ook. “Als je weinig geld hebt, kom je al snel in een sociaal isolement terecht. Je hebt namelijk weinig geld om dingen te ondernemen. Op deze manier kom ik met veel mensen in contact en weet ik dat velen in hetzelfde schuitje zitten. Dat helpt ook om de schaamte weg te nemen.”
Bron: http://www.rtlnieuws.nl/geld-en-werk/taboe-op-armoe-mensen-denken-al-snel-dat-je-lui-bent